Allah was net te laat

Tijdens het kijken van een film op mijn laptop, samen met 8 zwarte ukkies (de oudste is 13 jaar), begint de moskee te brullen dat het tijd wordt om te gaan bidden.
We nemen afscheid en beloven morgen de film verder te kijken.
Ik kijk nog even snel in de gids om een nieuw restaurant uit te proberen. Drup drup. Een enkele druppel. We zagen de wolken al rond 3 uur in de verte. Drup drup.
Ik denk 'even wachten en dan is het misschien droog?'.
Gafaru (de gastheer) zegt dat als ik nu nog ga, het nog kan.
20 seconden later begint het echter enorm te pleuren zoals dat tijdens het regenseizoen hier kan. De moskee was net te laat met het doen van de oproep. Vijf minuten eerder en ik was onderweg geweest met de taxi.
Dan maar even wachten en zien hoe het weer zich ontwikkelt. Ondertussen maar even wat schrijven dan.

Vandaag mijn paspoort opgehaald. In de ochtend kwam ik melden betijds te vertrekken en mijn paspoort nodig te hebben. Het was mij niet duidelijk wat er ging gebeuren omdat de deputy commander er nog een week niet zou zijn. Krijg ik een tijdelijk visum of een briefje om te laten zien dat ik iig een aanvraag heb gedaan? Of ga ik met een illegaal document onderweg, wat niet mijn voorkeur heeft?
Wanneer ging ik weg? Of ik dan mijn nummer achter wilde laten en dan zou ik worden gebeld. Ah, toch een mogelijkheid ondanks afwezigheid van degene die moet krabbelen.
En jawel, rond een uur of 1 een telefoontje. Even later haal ik mijn paspoort op met een nieuw visum voor 30 dagen. Voelt toch een stukje beter.
Plus het is weer mogelijk om wat euro's te wisselen bij de bank.

Ik ga naar de bank om 50 euro te wisselen. De koers is in de 2 maanden dat ik hier ben opgelopen van 4,1 naar 4,5 cedi per euro. Prima voor mij, maar minder voor Ghana en de Ghanesen. Ik heb wel gezien dat het een na het ander weer duurder werd. De benzine, de drankjes, de taxi.
Ook een maaltijd bij mijn favoriete chopbar moest eraan geloven. Kreeg je voor 5 cedi nog een fried-rice met kip, per 1 augustus mag je 6 cedi betalen.

Onderweg naar huis probeer ik op de markt een nieuwe vorm van een millet-product ofwel gierst. Het was echter speciaal geprepareerd en ziet eruit als een donker bolletje, ter grootte van een pingpongbal. Bij aankoop wordt het ter plekke met verse koeiemelk en suiker gemengd en gekneed.
Hoewel de melk met suiker prima naar binnen gaat, laten de half gemengde bolletjes een wat zure en brandende smaak na.
Beter dan de poorage (aftreksel van gierst met suiker) die ik eerder heb gehad maar ik zal het niet echt missen.
Als ik thuiskom bewerk ik de gele meloen die ik op dezelfde markt heb gekocht. Hoewel het een meloen is, was ik de eerste keer verrast door de knapperigheid van een appel. Smaakt iig prima.

Ik bedenk even wat ik weet over mijn reis voor de komende dagen. Overmorgen vertrek uit Tamale. Een paar daagjes de tijd om te liften naar het zuiden. Waarschijnlijk stoppen in Kintampo en Techiman. De laatste nacht zal wel in Kumasi zijn waar ik al eerder ben geweest. En op de dag van vertrek de laatste kilometers naar Accra.
Vanochtend mijn ticket omgeboekt voor vertrek op woensdag de13e in de avond. Donderdagochtend kan ik weer voet op Nederlandse bodem zetten.

Het is leuk om te schrijven via deze weg en belevenissen te delen. Al begint mijn trek toe te nemen. Tijd om daar wat aan te doen. Regen of niet.