Verkouden?

Ja, zowaar is dat heel goed mogelijk om in het tropische Ghana verkouden te worden. Ik ben het bewijs. Alles bij elkaar was het wat teveel van het goede om na een half uurtje fietsen al zwetend onder de ventilatoren les te gaan geven met in gedachten nog het Nederlandse tempo. Heb even een paar daagjes de tijd genomen om bij te komen en mij in te stellen op een ander ritme enn een andere temperatuur. Ik denk dat ik de eerste keer fietsen in krap 20 minuten heb gedaan. Nu doe ik er een half uur over en stop ik onderweg even. Aanpassen.

Vanaf dinsdagochtend weer lessen gegeven. Het gaat de goede kant op. Mijn Engels begint al wat gebrekkiger te worden (in plaats van volzinnen die ze echt niet verstaan of begrijpen), en we weten steeds beter waar de kinderen in de praktijk tegenaan lopen zodat je je les daar op aan kan passen.

Deze week kennen ze de bijzondere toetsen op het toetsenbord al en kunnen ze een beetje typen. We werken met 2 opdrachten. Enerzijds hebben ze als huiswerk meegekregen om een verhaaltje over een dier te schrijven. Daarbij is het zo typerend dat ze allemaal een verhaal hebben overgeschreven uit een boek of de bijbel. Ghana en school gaat niet over zelfredzaamheid en zelf leren denken. Het gaat om nadoen en foutloos.

De tweede opdracht is om het bekende 'Ror, row, row your boat'-liedje over te typen van het bord naar de computer. Om ze bekend te maken met het liedje hebben we het even gezongen en daarna een afvalrace gedaan. Een voor een het volgende woordje uit het liedje hardop zeggen. Als je aarzelt of het verkeerde woord zegt, lig je eruit. Samen met Mustapha, de leraar, leuk speels bezig geweest.

Deze ochtend was eerst de band van mijn fiets lek. Na twee keer plakken (voor omgerekend 25 cent) werd het tijd de banden dan maar te vervangen. Nieuwe achterband en binnenband, bij elkaar. 30 cedi (7,50 euro).
Daarna op de school vooral met de coordinator Marieke veel gesproken over mijn en haar belevenissen. Ze woont hier zelf al sinds 2004 en is met een Ghanees getrouwd, maar loopt eigenlijk nog tegen hetzelfde aan als ik. Namelijk het gevoel van privacy, de behoefte aan ruimte voor jezelf. Die zijn heel lastig te vinden hier in Ghana, en al helemaal in een stad. Was goed praten. Ondertussen heeft Mustapha alleen les gegeven. Hij zegt de speelse oefeningen en energizers ook te hebben gedaan. We konden er buiten niets van horen terwijl het raam open stond.
Maandag hem nog maar eens laten doen terwijl ik er bij ben en later eens zien waardoor het gebruik aan geluid komt.
Het is voor hem leren omdat hij deze manier van lesgeven gewoon niet kent. Het zou nooit bij hem zijn opgekomen. Hij heeft echter zowaar van de week zelf een oefening omgezet naar een spelletje. Met wat hulp van mij hebben we er een afvalrace van gemaakt. Hij was voor hem een openbaring om die saaie oefening in iets leuks om te kunnen zetten.
Op de goede weg dus.

Komend weekend eens lekker even weg naar buiten de stad. Lekker een nachtje in een of ander guesthouse in een dorpje of zo. Even weg van de drukte en uitlaatgassen van Tamale.