Uitstapje naar the Green House

Weekend!!! Jippie. Tijd voor een uitstapje. 25 km onder Bolgatanga ligt een dorpje genaamd Karimenga. Het schijnt een prima plek te zijn om even te kunnen ontspannen en weg te komen van alle drukte van de grote stad. Tja, hoe daar te komen. Een busje waar 10 europeanen maar 20 afrikanen in passen, met in dit geval 1 Nederlander ertussen. Helaas duurde de trip toch 3 uur, ondanks de voorspelling van 2 tot 2,5 uur. Kon het eerste deel nog even lekker kletsen met 2 zussen die onderweg naar Bolga waren om hun ouste zus voor het eerst sinds tijden weer te zien. Lekker gelachen maar op een gegeven ogenblik komt met de toenemende warmte toch het moment om even de ogen dicht te doen, of in ieder geval zo min mogelijk te doen.
Ah, aangekomen. Jaaaaa. Door de drukte in het busje heb ik niet echt naar buiten kunnen kijken maar een oase van groen om mij heen. Ik kan het bijna niet geloven. Na al die uitlaatgassen, toeters. motors, fietsers, mensen en geiten, eindelijk een plekje met rust en ruimte. Goed begin.

Ik had mijn komst telefonisch al aangekondigd en het grote bord wijst de weg al, maar zodra de eerste inwoner mij ziet, weten ze al wat mijn bestemming is. The Green House. Een ecologisch project wat 4 jaar geleden is begonnen. Er wordt organisch geteeld en alles is puur biologisch. Onderweg zijn een aantal vrouwen pinda's aan het sorteren. De slechte eruit en de rest voor de verkoop. Of ik een handje wil proberen? Lekker. En dat zijn echt de lekkerste pinda's die ik ooit heb gehad. Vol van smaak en vers.

Een vrouw neemt mij op sleeptouw naar het huis.. Ik ben echter nog van de omgeving aan het genieten. Plus die pinda's waren zo lekker dat ik er nog wat wil. Teruglopen en ja hoor, mijn hele broekzak wordt volgegoten :)
Inmiddels arriveert ene Godwin met de fiets. Ja er was een blanke gesignaleerd maar niet aangekomen. Hup op zoek voordat ie verdwaalt.

Ik ga uiteindelijk met hem mee en arriveer. Ik word rondgeleid en al babbelend wordt mij voorgesteld om de lunch mee te genieten. Het is teezet (hou me ten goed) wat een soort plakrijst is, en een potje met iets wat lijkt op spinazie maar dan slijmerig. Heb ik al eens eerder gehad (iets slijmerigs) en toen pakte het niet goed uit. Misschien nu wel? Een beetje proberen en zowaar het smaakt best aardig.

We zitten een beetje te geinen over een jongen die Emanuel heet en met maar 1 letter erbij wordt hij een vrouw, Emanuela. 'Ja' zegt de chefin, 'je weet het met hem gewoon niet. Hij is verward over zijn geslacht'. En we lachen met elkaar. Hij of zij kan er goed mee omgaan en lacht mee.

De manager van het complex is ook gearriveerd, Ibrahim. Een beetje babbelen en kletsen over wie ik ben en wat ik doe, over wat the green house doet en ik kom met het idee om een yoga sessie te geven. Ik kan zelf wel een sessie gebruiken en even zo een bijdrage leveren kan ook geen kwaad. Dus een tijdje later zit / lig ik op een mat en zijn er zo'n 15 kinderen enn 10 volwassenen die mijn houdingen volgen. Eentje probeert mijn zinnen van 'adem, en wees je bewust van je lichaam' te vertalen naar het Fasafasa. In ieder geval een leuke les en sommigen hebben er zelfs nog wat van geleerd. Ja van yoga-master Rob.

's-Avonds een combinatie van bonen en gekookte yam. Dit laatste smaakt naar aardappelen en heeft mij tijdens een vorig bezoek ook al eens doen rennen... De bonen smaken met het suasje erdoor bijzonder goed. De volgende dag hoor ik dat er gember, knoflook, uit en tomaat doorheen zat. Ze gebruiken hier bijna geen kruiden waardoor het vaak naar meer van hetzelfde smaakt. Maar dit was een goede afwisseling. Ondertussen was ik nog naar de boerderij gevoerd en heb ik daar rond kunnen kijken. Ze hebben een nieuw soort mais die binnen 2 maanden in plaats van 4 rijp is en beter tegen de droogte kan.
Het kunstmatig meertje is helaas leeggelopen toen ze aan de oever aan het werk waren. Wist ik maar meer wat waterbouw, dan had ik wat mee kunnen geven.

Een beetje kletsen, een douche en hup, naar bed. Helaas is degene die ik toegewezen heb gekregen al bezet, met mieren. Dan die ander maar.
Warmmmmmm. En au, doet daar iets zeer of au... Mieren. Ook in mijn bed loopt er eentje en nog eentje. Ibrahim zegt de volgende dag dat dit waarschijnlijk komt omdat ze er een nieuw dak op hebben gezet twee weken geleden. Waarschijnlijk zijn in al het natuurlijke materiaal diverse insecten meegekomen die nu hun uitweg zoeken.
Hij zegt ook dat een mierenbeet een nuttig effect heeft op je lichaam, iets met antibioticum. Hmmm, dat moet hij me later nog maar eens laten lezen.

De yam lijkt geen gevolgen te hebben maar in de nacht ben ik wel naar de toilet aan het rennen van dat spinazie-achtig goedje. Hmm, begin er haast aan te wennen. Hup alles eruit, dan kan je weer verder.

De volgende dag een sessie voor mijzelf gedaan en even lekker tot rust gekomen. Welliswaar een afrikaans weekendje weg, maar echt wel even weg.

Tijd om terug te gaan. Tja, een dorpje. Dus wat wordt langs de weg staan en wachten tot er een busje komt dat ruimte heeft. Het is een uur of half 3. Ruim op tijd om wat te vangen. Ik steek mijn duim op maar een jochie zegt dat ik mijn armen wat naar beneden moet bewegen, als van 'langzaam aan'. En wat een mazzel, niet veel later stopt een vette SUV die mij rechtstreeks naar Tamale brengt. Het zal misschien 1,5 uur zijn geweest. Met airco!

Weer terug. Ik loop langzaam richting de woning. Ik word al gespot door een van de binnenplaatsgenootjes. Hij trekt mij rugzak bijna van mijn rug om te laten zien dat hij graag iets voor mij overheeft. Ik wil echter nog even buiten de deur (binnen is het altijd warm) genieten van mijn Fanyogo (bevroren yoghurt).
Even later ga ik naar binnen en begin dit verslag te typen. Even later hoor ik geroezemoes. Ik spiek en zie een hoopvol koppie van Ibrahim. Ok, later even afmaken dan...
We gaan met 4 jochies (waaronder ook Fahad die jullie helpen sponsoren) en ik trakteer op een frisdrankje om even bij te kletsen en foto's te laten zien.
Vooral Ibrahim laat blijken hoe opgelucht hij is dat ik weer terug ben. Hij heeft gebeden en zich zorgen gemaakt.
We hebben gelachen met ons clubje. Een beetje gekke bekken trekken. Even rare geluiden maken. Een paar laten hun acrobatische toeren zien of juist imitaties ervan.

Ik heb nog met de eigenaar van the Green House gesproken over vrijwilligerswerk daar. Het was een aangename atmosfeer en het laatste maandje eventueel daar doorbrengen staat mij wel aan. Eens even laten bezinken.