Zwemmen

Wat een genot. Electriciteit. En dus mijn ventilator die het weer doet. En weer gewoon op kunnen laden van mijn laptop wanneer ik het wil en niet 100 meter verderop, aan de andere kant van de grote weg.

Eerst eens even terug naar zaterdag, mijn verjaardag. In de ochtend rond 10 is het verzamelen. Er is ondertussen nog 1 jochie, wat ik vaker heb gezien, bijgekomen zodat ik en 9 kinderen klaar staan om naar het zwembad te gaan. Oeps, toch wel wat veel.
Via de gastheer een taxi geregeld (als je geld hebt, valt er altijd wel wat te regelen hier) en hup onderweg. Nou ja, nadat ze op de achterbank zijn gaan stapelen en ik 1 kleintje op schoot op de voorste stoel heb zitten.
Het eerste zwembad is niks. Het water is smerig, duidelijk al een tijd niet meer in gebruik. De chauffeur weet nog wat anders namelijk hotel Bigiza. Daar is inderdaad een net zwembad, niet te groot zodat het overzichtelijk blijft. Ik onderhandel met de 'badmeester' over de prijs en betaal 40 cedi voor ons 10-en.
Van te voren heb ik heel duidelijk instructies gegeven over dat niemand het water in gaat tot ik het zeg en dan pas een voor een.
Zo vanzelf als het voor ons is dat we kunnen zwemmen, zo vanzelf is het dat hier iemand verdrinkt.
Het diepere deel is verboden gebied. En de twee kleintjes baren het meeste zorgen. Het is dan ook veel in de gaten houden en corrigeren.

Van de twee kleintjes is Mother de jongste, ruim 5, en een praatjesmaakster. Ze is de jongste uit een gezin met 3 kinderen. Queen is een jaartje ouder maar is wat meer ingetogen. Ik heb haar al een paar keer extra aandacht gegeven om haar daar een beetje uit te halen. Ze woont bij het gastgezin van mij. Het zijn echter haar oom en tante. Ze is uit het dorp waar de gastvrouw vandaan komt meegenomen omdat het onderwijs hier beter is. Kan zeker wel zijn, en ze gaat inderdaad ook naar school, maar ondertussen wordt ze voor allerlei klusjes ingezet, en is het jongste zoontje degene die de meeste aandacht krijgt. Het is dan ook extra leuk om te zien hoe ze opleeft door te 'zwemmen' met een autoband en een keer een stapje dieper de trap af loopt het water in. Ze leeft helemaal op.

Gedurende de ochtend lukt het een aantal toch om zich flink te verslikken in het water. Soms word ik boos als duidelijk is hoe het komt en iemand zich niet aan de regels heeft gehouden, maar gelukkig is het met de schrik dat we vrijkomen. Zelf ben ik vooral bij de kleintjes in de buurt geweest omdat die zelfs in het ondiepe gedeelte, niet kunnen staan. Af en toe was het even naar de overkant zwemmen met de plechtige gelofte van deze en gene om op de kleintjes te letten. Wanneer ik terugkom, zijn ze toch weer alleen. Zucht. Dan maar minder zwemmen.
Nog een laatste keer laat ik zien hoe ver ik onder water kan zwemmen. Grote ogen kijken mij aan wanneer ik tussen hun ineens opduik. Wow!

Eentje weet zich uiteindelijk flink te verslikken nadat hij al 10 keer heeft laten zien hoe ver hij onder water kan zwemmen. Ik zit naast hem en hij trilt. Zowel van de kou als van de schrik. Tijd om te vertrekken. Niet alleen is hij flnkt geschrokken, we zijn ook 2,5 uur verder.

Wat biscuitjes en water meegenomen... Jammie. De taxi gebeld en we worden opgehaald. Ondertussen volgt een klagelijk 'Rob, we are hungry' zodat het tijd wordt om een eetplekje te vinden.
Bij een chop-bar bestellen we 5 porties fried-rice met wat kip. We verdelen het per 2 personen en gaan aan de slag. Ik had het me niet gerealiseerd maar had ineens ook bijzonder veel trek. Even later bestellen we nog 3 porties bij. En eten kunnen ze hier.

Tijd om naar huis te gaan. Aldaar volgt een dankjewel van ieder.
De volgende morgen zie ik ze weer. Mother is uitgebreid verslag aan het doen van dat ze ook echt heeft gezwommen (ze zat op de trap en deed zwembewegingen na) en Queen vraagt met een mooie glimlach of we vandaag weer gaan :)