Tja...
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Rob
20 Juli 2014 | Ghana, Tamale
Vandaag de laatste dag in Tamale. Morgen met de Metro Mass bus naar Karamenga.
Van de week was het elke dag een beetje afscheid nemen. Elke dag waren er andere klassen voor de computerles. Maandag voelde al anders, ook al was de het vertrek nog een paar dagen weg.
Toch leek het niet echt tot de leerlingen door te dringen dat ik niet meer terug kom. Donderdag was er dan de reactie die ik meer verwachtte. " I'm sad ", zei een van de kinderen, toen ik bij het afsluiten zei dat het de laatste keer een cirkel met elkaar vormen zal zijn. De rest van de klas viel ook ineens stil. Blijkbaar is mijn Afrikaans Engels soms nog wat gebrekkig.
Die cirkel is een blijvend iets geworden. Tijdens de eerste les was het mij meteen zo suf hoe ze er allemaal bijzaten dat ik iets met energie moest doen. Kom, we gaan in een cirkel staan, houden elkaars hand vast, en buigen voorover. Naar de grond fluisteren we 'computer'. En als we omhoog komen roepen we steeds luider tot we omhoog kijken en het plafond eraf schreeuwen. Werkte prima. Als afsluiter van de les hetzelfde maar dan met het woordje 'bye'. Bye bye bye BYE BYE....
Nu was het ook zo dat de week rommelig was. De gewone examens zijn begonnen. Maar op de ene school betekent dit dat ze om 10:30 klaar zijn en bij ons verschijnen. Bij de andere school betekent het dat ze om 14 uur een keer bij ons komen.
Het was dan ook af en toe lekker voetballen met een paar kids of achtervolgertje spelen of handjeklap, om de tijd door te komen.
De computerexamens zijn volgende, waar ik niet bij zal zijn. Voelde toch een beetje vreemd. Al dat lesgeven en er niet voor ze zijn / erbij zijn wanneer de examens zijn.
Tja, het was soms even slikken wanneer ik mij realiseerde dat dit de laatste keer was.
We hebben vrijdag na de lessen en middag-dagbesteding nog een soort van borrel. Maar ja, de 2 Ghanese leraren zijn aan het vasten. Alleen een drankje mee naar huis voor hun dus. Daarnaast kennen ze het idee van een borrel ook gewoon niet. Gelukkig was er nog een andere vrijwilligster en de coordinator zodat er wat te kletsen viel onder het genot van een gekoelde fanta.
Terugkijkend kan ik eenvoudigweg zeggen dat ik over het algemeen een gewelidige tijd heb gehad. Het was puzzelen of stoeien met de Ghanese gewoontes of eens een dag hebben dat ik geen puf en energie had, maar het grootste deel was gewoon gewelidig. Ik vind het vooral top dat ik plezier heb gehad en weten te brengen in de lessen en daarmee bovendien de stof toegankelijker heb gemaakt. Ik heb diverse opdrachten of liedjesteksten ingebracht die de Ghanese leraar gretig heeft opgesschreven in zijn notitieboekje. En vooral ook het zingen van de liedjes 'Row row row your boat' en 'You are my sunshine, my only sunshine' als beloning voor het typwerk, maakt dat die liedjes voor altijd betekenis zullen hebben.
Vanochtend wat geld gepind en boodschappen gehaald. Wat voedsel meenemen om het gebrek aan winkels en restaurants op te vangen.
Ik sprak daarvoor nog met de manager van het guesthouse. De chief had het idee geaccepteerd zodat het een op een doorzetten is van wat we van plan waren. Bezoeken van gezinnen en praten over het belang van educatie en studiekeuzes. Bewustwording. Als mij andere dingen opvallen of te binnen schieten, zal ik daar mogelijk ook wat mee doen.
Vanmiddag met de kinderen uit de woning (het zijn 4 woningen in een rechthoek met binnenplaats) en de nabije woning nog een filmpje op de laptop gekeken. Met zijn 10-en zaten ze hier. Lekker hangen en genieten van een pakje biscuitjes.
Vanavond even een non-alcoholische borrel met de gastheer en een vriend van hem gedronken. Spulletjes pakken blijft dan over.
Het is vreemd om afscheid te nemen. Toen ik vrijdag na de borrel terugfietste, besloot ik ineens een andere route te volgen langs een weg die ik nog nooit had gevolgd. Misschien om even te realiseren dat er ook iets nieuws aan staat te komen.
Van de week was het elke dag een beetje afscheid nemen. Elke dag waren er andere klassen voor de computerles. Maandag voelde al anders, ook al was de het vertrek nog een paar dagen weg.
Toch leek het niet echt tot de leerlingen door te dringen dat ik niet meer terug kom. Donderdag was er dan de reactie die ik meer verwachtte. " I'm sad ", zei een van de kinderen, toen ik bij het afsluiten zei dat het de laatste keer een cirkel met elkaar vormen zal zijn. De rest van de klas viel ook ineens stil. Blijkbaar is mijn Afrikaans Engels soms nog wat gebrekkig.
Die cirkel is een blijvend iets geworden. Tijdens de eerste les was het mij meteen zo suf hoe ze er allemaal bijzaten dat ik iets met energie moest doen. Kom, we gaan in een cirkel staan, houden elkaars hand vast, en buigen voorover. Naar de grond fluisteren we 'computer'. En als we omhoog komen roepen we steeds luider tot we omhoog kijken en het plafond eraf schreeuwen. Werkte prima. Als afsluiter van de les hetzelfde maar dan met het woordje 'bye'. Bye bye bye BYE BYE....
Nu was het ook zo dat de week rommelig was. De gewone examens zijn begonnen. Maar op de ene school betekent dit dat ze om 10:30 klaar zijn en bij ons verschijnen. Bij de andere school betekent het dat ze om 14 uur een keer bij ons komen.
Het was dan ook af en toe lekker voetballen met een paar kids of achtervolgertje spelen of handjeklap, om de tijd door te komen.
De computerexamens zijn volgende, waar ik niet bij zal zijn. Voelde toch een beetje vreemd. Al dat lesgeven en er niet voor ze zijn / erbij zijn wanneer de examens zijn.
Tja, het was soms even slikken wanneer ik mij realiseerde dat dit de laatste keer was.
We hebben vrijdag na de lessen en middag-dagbesteding nog een soort van borrel. Maar ja, de 2 Ghanese leraren zijn aan het vasten. Alleen een drankje mee naar huis voor hun dus. Daarnaast kennen ze het idee van een borrel ook gewoon niet. Gelukkig was er nog een andere vrijwilligster en de coordinator zodat er wat te kletsen viel onder het genot van een gekoelde fanta.
Terugkijkend kan ik eenvoudigweg zeggen dat ik over het algemeen een gewelidige tijd heb gehad. Het was puzzelen of stoeien met de Ghanese gewoontes of eens een dag hebben dat ik geen puf en energie had, maar het grootste deel was gewoon gewelidig. Ik vind het vooral top dat ik plezier heb gehad en weten te brengen in de lessen en daarmee bovendien de stof toegankelijker heb gemaakt. Ik heb diverse opdrachten of liedjesteksten ingebracht die de Ghanese leraar gretig heeft opgesschreven in zijn notitieboekje. En vooral ook het zingen van de liedjes 'Row row row your boat' en 'You are my sunshine, my only sunshine' als beloning voor het typwerk, maakt dat die liedjes voor altijd betekenis zullen hebben.
Vanochtend wat geld gepind en boodschappen gehaald. Wat voedsel meenemen om het gebrek aan winkels en restaurants op te vangen.
Ik sprak daarvoor nog met de manager van het guesthouse. De chief had het idee geaccepteerd zodat het een op een doorzetten is van wat we van plan waren. Bezoeken van gezinnen en praten over het belang van educatie en studiekeuzes. Bewustwording. Als mij andere dingen opvallen of te binnen schieten, zal ik daar mogelijk ook wat mee doen.
Vanmiddag met de kinderen uit de woning (het zijn 4 woningen in een rechthoek met binnenplaats) en de nabije woning nog een filmpje op de laptop gekeken. Met zijn 10-en zaten ze hier. Lekker hangen en genieten van een pakje biscuitjes.
Vanavond even een non-alcoholische borrel met de gastheer en een vriend van hem gedronken. Spulletjes pakken blijft dan over.
Het is vreemd om afscheid te nemen. Toen ik vrijdag na de borrel terugfietste, besloot ik ineens een andere route te volgen langs een weg die ik nog nooit had gevolgd. Misschien om even te realiseren dat er ook iets nieuws aan staat te komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
