Bijstellen

Aanpassing van mijn plannen, bleek het beste nadat me toch het gevoel bekroop dat een cursus, een nieuwe taal, een nieuw gezin, een nieuw land een beetje (best wel) teveel van het goede was om allemaal ineens te verteren. Ik besloot om de cursus te cancelen en eerst even zelf wat gevoel en ervaring op te bouwen bij Arequipa. 6 dagen geleden vlieg ik naar Arequipa.

Arequipa of Arequipay, ligt op zo'n 2400 meter in het Andes gebergte, met vulkanen en canyons in de omgeving. Vreemd hoe je het niet kan zien maar wel kan voelen dat er echt dus minder zuurstof in de lucht zit. Als je wandelt dan werkt het sneller als vermoeiend. En een trap oplopen zorgt ervoor dat je even later je kuiten voelt en misschien wat meer bewust bent van je hartslag. Lekker rustig aan doen de eerste dagen was het devies.

Ook in Arequipa was het ontdekken dat qua eten het goed is om Peru te bezoeken. Ze houden van koken hier, hebben vele recepten en waarderen het eten zelf ook. Hoewel er ook armoe is in het land en in de stad, is er een enorme diversiteit aan ingredienten voor maaltijden. Groenten en fruit en allerlei basisingredienten zoals aardappelen, pasta, rijst, en andere voedzame graansoorten die ze alleen hier hebben.

Na de nodige strubbels en gedachten aan teruggaan naar Nederland toch besloten eerst maar wat Spaans te gaan oefenen. Ik had via de Lonely Planet een hostel gevonden welke tot een goede en goedkope lerares zou leiden. Helaas kwam het er gisteren op neer dat ze zelf niet kon, maar wel een vervangster had geregeld. De vervangster kon echter niet haar huis verlaten vanwege een huidconditie / zonne-allergie, en of ik dus met de bus daar naartoe wilde, wat op 40 minuten reizen neer zou komen. Hmmmm. Bij de receptie konden ze mij gelukkig verwijzen naar een Spaanse school aan de andere kant van de straat. Was me nog niet opgevallen omdat ik altijd net de andere kant uit ga, maar daar heb ik me aangemeld en zowaar vandaag mijn eerste 2 uur Spaans gevolgd.

Ik heb de afgelopen week al een audioboek een uurtje Spaans lessen geluisterd en met een woordenboekje op mijn smartphone wat woordjes van de restaurantmenu's ontcijferd, maar vandaag begon het dan echt.

Wat ik enorm mis ten opzichte van mijn eerdere reizen is de aansluiting met de lokale bevolking. Dat kan in de praktijk als oorzaak hebben dat de cultuur niet echt open is of dat je de taal niet beheerst. Ik kan zelfs zonder Spaans te beheersen zeggen dat de mensen hier echt wel open staan voor contact en vriendelijk zijn maar ze spreken gewoon geen Engels. De lokale taal leren is echt de enige oplossing als ik hier contacten wil leggen.
Het is ok om in het hostel wat mensen te leren kennen maar voor een meer diengaande ervaring is Spaans een voorwaarde.
Het was ook wel spannend om er aan te beginnen, al bijna 20 jaar niet meer naar 'school' geweest. En met 42 jaar beheers je je moedertaal al zolang dat het echt voelt als terug naar je kindertijd om weer taal te gaan leren...

Vanavond na mijn eerste les zit ik voor de derde keer in een Italiaans restaurantje. De eerste keer smaakte de Lasagna er bijzonder goed. De eigenaar herkent mijn gezicht en ik probeer met mijn Spaanse les net achter de rug duidelijk te maken dat ik Spaans aan het leren ben. Gelukkig praat Havier (de eigenaar) ook wat Engels, zodat we wat interactie hebben. Hij woont zelf pas 1 jaar in Arequipa en komt oorspronkelijk uit Spanje. Met het uitwisselen van wat Spaans besluiten we met mucho gusto y encantada (fijn om kennis te maken) en nodigt hij me uit om later op de avond nog eens langs te komen en een drankje te delen.
Leuk! Ik krijg ook een lekker stukje cake en een koffie als traktatie omdat hij het ook leuk vind om iemand beter te leren kennen. Hij vertelt dat hii de cake zelf heeft gebakken / een eigen recept. Ik kan gelukkig zeggen dat het echt goed smaakt.

Dit is precies waarom ik wist dat ik Spaans moest gaan leren en het voelt fantastisch dat het zich al zo snel beloond. Hoewel het volgens mij ook iets zegt over de cultuur in de stad hier.